ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ

Στο σύντομο κείμενό του, ο βουλευτής και συνταγματολόγος Aνδρέας Λοβέρδος επιχειρεί να δώσει μια ψύχραιμη όσο και συνεκτική εικόνα γι' αυτό που ήδη αποκαλέσαμε «φαινόμενο της νέας τρομοκρατίας».

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τη συμπύκνωση των παραδόσεών του στο μάθημα «Συγκριτική ανάλυση πολιτευμάτων» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1996-1997. Οι σελίδες καταγράφονται συνοπτικά, κωδικοποιούνται και αναλύονται τα βασικά χαρακτηριστικά των μορφών του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Το παρόν κείμενο γράφτηκε τέλη του 2011-αρχές του 2012. Η απόλυτη επικαιρότητα των διαπιστώσεων, των προτάσεων και των μηνυμάτων που εμπεριέχει, οδήγησαν τον Α. Λοβέρδο σε μία εκ νέου γραφή του, προκειμένου να συμπεριλάβει τις εξελίξεις από τα τέλη Φεβρουαρίου έως και το τέλος Ιουλίου του τρέχοντος έτους.

Κύριο μέλημα της παρούσας, προτείνουσας Βουλής πρέπει να είναι η εισήγηση προς την επόμενη, τη Θ΄ Αναθεωρητική Βουλή, να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα του 1975/1986/2001 υπό το ιδεολογικό και πολιτικό πρόταγμα και την οραματική στόχευση της προστασίας του ανθρώπου.

Η έρευνα του εμπειρικού υλικού της περιόδου 1989-94 στην Ελλάδα, η μελέτη του ιστορικού υλικού και ορισμένα συγκριτικά στοιχεία, οδήγησαν στη διατύπωση της βασικής θέσης της παρούσας μελέτης.

Ένα βοήθημα που θα δημιουργεί σταθερές βάσεις πάνω στις οποίες ο φοιτητής, αλλά και ο κάθε αναγνώστης θα μπορέσει να οικοδομήσει τις γνώσεις του. Γνώσεις που είναι απαραίτητες, αφού το μέλλον προκύπτει από το παρόν και το παρελθόν συνδιαμορφώνει τόσο το παρόν, όσο και το μέλλον.

Η ένταση με την οποία εμφανίστηκε η τρομοκρατία στη δυτική Ευρώπη τη δεκαετία του ΄70, με την ποικιλία μάλιστα των αποχρώσεών της (κρατική, εναντίον του κράτους, πρακτική θρησκευτικών κινημάτων κ.ο.κ.).

Στην περίπτωση, πάντως, της αποπολιτικοποίησης της τρομοκρατίας με κριτήριο τον ποινικό νόμο, αγνοείται αυτό που η ίδια η κατασκευή του πολιτικού εγκλήματος ομολογεί, ότι δηλαδή οι έννοιες της πολιτικής και του εκγκλήματος δεν αλληλοαναιρούνται αλλά αντίθετα μπορούν να συνυπάρχουν·

Είναι, σήμερα, δεδομένο ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με όρους Ποινικού Δικαίου όσοι με την υποστήριξη ή την προσπάθεια πραγμάτωσης κάποιων σκέψεων, αντιλήψεων ή ιδεών τους, ενεργοποιούν ένα οποιοδήποτε θεμελιώδες δικαίωμα.