ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΟ ΕΡΓΟ

«Γύριζα πίσω στην Αθήνα, αποφασισμένος να μην αφήσω πέτρα πάνω στην πέτρα. Να κτυπήσω καίρια τους δολοφόνους. Να συμβάλω με όλες τις δυνάμεις μου στην τιμωρία των ενόχων.

Στο σύντομο κείμενό του, ο βουλευτής και συνταγματολόγος Aνδρέας Λοβέρδος επιχειρεί να δώσει μια ψύχραιμη όσο και συνεκτική εικόνα γι' αυτό που ήδη αποκαλέσαμε «φαινόμενο της νέας τρομοκρατίας».

Το βιβλίο αυτό αποτελεί τη συμπύκνωση των παραδόσεών του στο μάθημα «Συγκριτική ανάλυση πολιτευμάτων» στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, κατά το ακαδημαϊκό έτος 1996-1997. Οι σελίδες καταγράφονται συνοπτικά, κωδικοποιούνται και αναλύονται τα βασικά χαρακτηριστικά των μορφών του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Κύριο μέλημα της παρούσας, προτείνουσας Βουλής πρέπει να είναι η εισήγηση προς την επόμενη, τη Θ΄ Αναθεωρητική Βουλή, να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα του 1975/1986/2001 υπό το ιδεολογικό και πολιτικό πρόταγμα και την οραματική στόχευση της προστασίας του ανθρώπου.

Η έρευνα του εμπειρικού υλικού της περιόδου 1989-94 στην Ελλάδα, η μελέτη του ιστορικού υλικού και ορισμένα συγκριτικά στοιχεία, οδήγησαν στη διατύπωση της βασικής θέσης της παρούσας μελέτης.

Το παρόν κείμενο γράφτηκε τέλη του 2011-αρχές του 2012. Η απόλυτη επικαιρότητα των διαπιστώσεων, των προτάσεων και των μηνυμάτων που εμπεριέχει, οδήγησαν τον Α. Λοβέρδο σε μία εκ νέου γραφή του, προκειμένου να συμπεριλάβει τις εξελίξεις από τα τέλη Φεβρουαρίου έως και το τέλος Ιουλίου του τρέχοντος έτους.

Η ένταση με την οποία εμφανίστηκε η τρομοκρατία στη δυτική Ευρώπη τη δεκαετία του ΄70, με την ποικιλία μάλιστα των αποχρώσεών της (κρατική, εναντίον του κράτους, πρακτική θρησκευτικών κινημάτων κ.ο.κ.).

Ένα βοήθημα που θα δημιουργεί σταθερές βάσεις πάνω στις οποίες ο φοιτητής, αλλά και ο κάθε αναγνώστης θα μπορέσει να οικοδομήσει τις γνώσεις του. Γνώσεις που είναι απαραίτητες, αφού το μέλλον προκύπτει από το παρόν και το παρελθόν συνδιαμορφώνει τόσο το παρόν, όσο και το μέλλον.

Είναι, σήμερα, δεδομένο ότι δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με όρους Ποινικού Δικαίου όσοι με την υποστήριξη ή την προσπάθεια πραγμάτωσης κάποιων σκέψεων, αντιλήψεων ή ιδεών τους, ενεργοποιούν ένα οποιοδήποτε θεμελιώδες δικαίωμα.

Στην περίπτωση, πάντως, της αποπολιτικοποίησης της τρομοκρατίας με κριτήριο τον ποινικό νόμο, αγνοείται αυτό που η ίδια η κατασκευή του πολιτικού εγκλήματος ομολογεί, ότι δηλαδή οι έννοιες της πολιτικής και του εκγκλήματος δεν αλληλοαναιρούνται αλλά αντίθετα μπορούν να συνυπάρχουν·